Osmanlı Devleti ve Batılı devletler arasında yüzlerce yıldır yaşanan siyasî, askerî ve ekonomik ilişkiler ve olaylar iyi analiz edildiğinde de anlaşılacağı üzere yüzlerce yıldır hep var olan Batı – Osmanlı Mücadelesinde, Batılı devletler, Osmanlı imparatorluğu ile siyasî, idarî, askerî, malî ve sosyal yönden yoğun bir mücadele başlatmış, haçlı seferleriyle savaş meydanlarında elde edemedikleri zaferi, siyasî, malî, sosyal, kültürel vb. alanlarda çok farklı yöntemler kullanarak uzun yıllara yaydıkları bir plan çerçevesinde kazanmaya çalışmışlardır. Tarih boyunca tarafların üstün ve galip oldukları dönemler değişse de bu mücadele Osmanlı Devleti’nin iç ve dış etkenlerden dolayı zayıflaması ve güç kaybetmesiyle beraber, bu mücadele II. Abdülhamid döneminde adeta bir hesaplaşmaya dönüşmüştür.

Sultan II. Abdülhamid, padişahlık ve halifelik yaptığı süre boyunca, yaptığı birçok reform çalışmalarıyla, ülke genelinde açtığı yeni fabrikalarla, devletin birçok kademesinde açtığı kurumlarla, devlet sınırları içinde ve dışında, yaptığı iç ve dış siyasî mücadele ve müdahalelerle, diğer devletlerin ve medeniyetlerin dikkatini çekmiş, bu dönemde ilişkiler yoğunlaşmış, zaman zaman çatışmaya dönüşecek şekilde gergin hale gelmiş ve dolayısıyla da bu dönemin İslam tarihine, Osmanlı Devleti’ne, İslam dinine ve günümüz Türkiye’sine de çok fazla etkileri olmuştur. Türkiye Cumhuriyeti Devletini kuran kadro II. Abdülhamid’den miras kalan kurumsal, askerî ve insan sermayesini kullanarak yeni sistemi ve devleti kurmuştur. Dolayısıyla kurumsal ve askerî anlamda yeni kurulan devletin asıl temelleri II. Abdülhamid   döneminde atılmıştır diyebiliriz. Bu sebeplerden dolayı II. Abdülhamid döneminde yaşanan olayların günümüze ışık tutması bakımından daha fazla incelenmesi, araştırılması ve tartışılması gerekmektedir.